Orthomoleculair epigentisch kPNI therapeut. Een mond vol.
En vol in de diploma’s, certificaten en oorkondes. Met stralende patiënten die eindelijk van hun klachten af waren en weer een blije en gezonde versie van zichzelf waren geworden. Die therapeut was ik, die expert voor vrouwen. Iedereen blij, maar ik niet.
Hoe kon het gebeuren, dat ik mijn eigen klachten niet op kon lossen? Waarom lukte het niet bij mijzelf? Van de overgang had ik geen greintje last gehad, maar nu, 10 jaar later, op mijn 60ste, leek het wel alsof ik ineens twintig jaar ouder was geworden. Mijn koppie wilde wel, maar mijn lijf had er de puf niet meer voor. Ik was stram en stijf en had geen energie. Hoe kon dat nou gebeuren? En belangrijker: hoe los ik dit op?
Dat die klachten vanaf nu mijn toekomst zou zijn, kon ik en wilde ik niet accepteren. Dat die klachten de rest van mijn leven er ‘gewoon’ bij zouden horen als vrouw na de overgang, dat accepteer ik niet, wilde ik niet accepteren. Het moest anders. En wel Nu.
